امامزاده سلطان سید علی

 

امامزاده سلطان سید علی(ع) نایین  

بنای امامزاده سلطان سیدعلی متعلق به اواخر قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری است. بانی این بنای زیبا و با شکوه میرجلال الدین احمد بوده است که در جلوی درب شرقی حرم امامزاده مدفون است.

 

 بنای امامزاده در حدود صد سال پیش

این ساختمان مزار امامزاده سلطان سیدعلی فرزند امام موسی کاظم(ع) است. مؤلف تاریخ نایین به نقل از سالک این امامزاده را صاحب کرامت ذکر کرده است و وی را سیدی بزرگوار نامیده است. مردم نایین به این امامزاده اعتقادی کامل دارند و تا چند سال پیش اموات خود در صحن آن دفن می کرده‌اند علاوه بر آن از سال‌های پیش در روزهای عزاداری، دسته‌های  سینه زنی در محل امامزاده حاضر شده و به سوگواری می‌پرداختند. مؤلف کتاب «طرایق الحقایق» نیز از این امامزاده با احترام یاد کرده و این بیت را امامزاده ذکر می‌کند.

این گنبد و رواق که از عرش برتر است          خود بارگاه زاده موسی بن جعفر است

بنای تاریخی امامزاده سلطان سید علی، از نوادگان امام موسی بن جعفر علیه السلام در شهرستان نایین و در بیرون دروازه چهل دختران، واقع شده است.

مجموعه بنای امامزاده شامل بقعه، صحن، مدرسه و آب انبار حمام می‌باشد. بر روی محور عرضی امامزاده گنبد خانه ای به شکل هشت ضلعی قرار دارد که با ضمایم خود، فضایی چلیپایی پدید آورده است. گنبد خانه دارای گنبد دو پوش مرتفعی است که با کاشی‌های فیروزه‌ای رنگ، زینت یافته است.

حرم امامزاده از چهار طرف دارای ورودی است در جنوبی مشرف به صحن مخروبه زنانه است. در شمالی به ایوان باز می‌شود و در غربی به رواق و کفش کن و صحن اصلی گشوده می‌شود. فضای اطراف کفش کن، با کاشی‌های ساخت نایین تزیین شده که دارای نقوش گل و بوته بوده و اشعاری بر آن‌ها منقوش شده است. در جنوبی به داخل شبستانی باز می‌شود  که در آن چند مقبره در دو اتاق وجود دارد. سمت جنوب حرم نیز تقریباً به همین گونه است. بخش زنانه دارای رواق و اتاق هایی به سمت پشت قبله می‌باشد. آب انباری نیز در در ضلع شمال شمال غربی صحن واقع شده است.

در جبهه جنوبی و شمالی صحن امامزاده دو فضای دیگر قرار دارد که هر یک شامل یک تالار پنج دری با شاه نشین و دو اتاق سه دری در طرفین آن می‌باشد. این اتاق‌ها نیز به نوبه خود دارای ایوان‌های کوچک در مقابل یکدیگر هستند. در سمت غربی صحن سازه‌هایی جدید و چسبیده به بنا با پی ریزی بتونی افزوده شده که البته به ماهیت بنای مورد نظر صدمه می‌زند.

مولف کتاب تاریخ نایین در صفحه 79، به نقل از سالک، این امامزاده را صاحب کرامت ذکر کرده و وی را سیدی بزرگوار نامیده است. میر جلال الدین بانی این بقعه و بارگاه نیز از بزرگان نایین بوده که قناتی به نام جلال الدین در نزدیکی نایین احداث کرده و نیمی از آن را وقف بر این ساختمان نموده است. قبر بانی، در جلو در شرقی حرم امامزاده قرار گرفته است.

در مغرب حرم، مدرسه‌ای در دو طبقه ساخته  شده بود که به طلاب علوم دینی اختصاص داشت. در گذشته جبهه غربی شامل طاق نماهای فرو رفته‌ای بوده و نمایی مشابه نمای شرقی داشته است. ورود به صحن امامزاده، از جبهه غربی و از طریق دو در ورودی صورت می‌گرفته که هر دو این ورودی ها دارای سردر بلند آجری  و یکی از آن‌ها دارای دو مناره آجری با مقطع هشت ضلعی بوده است.

 

امامزاده سلطان سید علی (ع) مشهور ترین امامزاده نائین

قدس آنلاین : راضیه کشاورز - بنای تاریخی امامزاده سلطان سید علی، از نوادگان امام موسی بن جعفر علیه السلام در شهرستان نایین و در بیرون دروازه چهل دختران، واقع شده است.

به گزارش قدس آنلاین از اصفهان ، مؤلف تاریخ نایین به نقل از سالک این امامزاده را صاحب کرامت ذکر کرده است و وی را سیدی بزرگوار نامیده است. مردم نایین به این امامزاده اعتقادی کامل دارند و تا چند سال پیش اموات خود در صحن آن دفن می کرده‌اند علاوه بر آن از سال‌های پیش در روزهای عزاداری، دسته‌های سینه زنی در محل امامزاده حاضر شده و به سوگواری می‌پرداختند.
در باب شهادت امامزاده امامزاده سلطان سید علی (ع) روایت های تاریخی نقل کرده اند که در کوهپایه اصفهان یکی از مخالفین اهل بیت که با تشیع و علویان سر ستیز داشته،با بیلی بر پیشانی آن جناب زده و فرقش راشکافته است سید علی با فرق شکسته می گریزد ولی ضارب او را تعقیب کرده و پس از تجسس زیاد ما یوس شده و بر می گردد. آن سید برای جلوگیری از خونریزی دستمالی به سر بسته و به مردم نایین پناه می آورد.
ولی از شدت جراحات به شهادت می رسد و تا مدت ها مشهد وی ناشناخته می ماند تا آنکه فردی به نام امیر جلال الدین که خود از سادات بوده در اثنای سفر حج با زائران بیت ا... الحرام به نائین می رسند. در بیرون دروازه نایین یکی از شتران وی از جای بر نمی خیزد در حالی که هیچ ناراحتی نداشته است هرچه شتر را می کشند به جای خود بر می گردد . پس به قصد شکافتن زمین او را نهیب داده تا به کناری رود ، آنگاه زمین را می شکافند تا به سنگ لوحی می رسند که نشان جسد شخصی با جامه سبز و سفید آشکار می گردد.
مصحفی بر سینه اش نهاده و تنها اثر جراحتی بر سرش وارد کرده اند پدیدار می باشد، دستمالی که سید بر سر بسته بود بر می دارند ولی با کمال تعجب مشاهده می کنند که ازمحل آن فوراَ خون فوران می کند، با ملاحظه این وضع دستمال را مجدد بر سر سید بسته و تصمیم میگیرند برمزارس بارگاهی بنا کنند.

گنبد و بقعه ای که اکنون بر این آرامگاه باقی است از همان دوران می باشد و برای آنکه عمران و آبادانی امامزاده با مشکلی مواجه نگردد قناتی را تحت عنوان قنات جلال آباد در حوالی نایین احداث نموده و سه دانگ آن را وقف امامزاده کرده و سه دانگ دیگر بران فرزندان خود باقی می گذارند. از آن تاریخ به بعد مردم ، برای تیمّن و تبرّک اموات خود را در محوطه اطراف امامزاده دفن می کنند. قبر میر جلال الدین مزبور در درب شرقی حرم امامزاده واقع است.
مختصری پیرامون بنای امامزاده
مجموعه بنای امامزاده شامل بقعه، صحن، مدرسه و آب انبار حمام می‌باشد. بر روی محور عرضی امامزاده گنبد خانه ای به شکل هشت ضلعی قرار دارد که با ضمایم خود، فضایی چلیپایی پدید آورده است. گنبد خانه دارای گنبد دو پوش مرتفعی است که با کاشی‌های فیروزه‌ای رنگ، زینت یافته است.
حرم امامزاده از چهار طرف دارای ورودی است در جنوبی مشرف به صحن مخروبه زنانه است. در شمالی به ایوان باز می‌شود و در غربی به رواق و کفش کن و صحن اصلی گشوده می‌شود. فضای اطراف کفش کن، با کاشی‌های ساخت نایین تزیین شده که دارای نقوش گل و بوته بوده و اشعاری بر آن‌ها منقوش شده است. در جنوبی به داخل شبستانی باز می‌شود که در آن چند مقبره در دو اتاق وجود دارد. سمت جنوب حرم نیز تقریباً به همین گونه است. بخش زنانه دارای رواق و اتاق هایی به سمت پشت قبله می‌باشد.

 آب انباری نیز در در ضلع شمال شمال غربی صحن واقع شده است.
در جبهه جنوبی و شمالی صحن امامزاده دو فضای دیگر قرار دارد که هر یک شامل یک تالار پنج دری با شاه نشین و دو اتاق سه دری در طرفین آن می‌باشد. این اتاق‌ها نیز به نوبه خود دارای ایوان‌های کوچک در مقابل یکدیگر هستند. در سمت غربی صحن سازه‌هایی جدید و چسبیده به بنا با پی ریزی بتونی افزوده شده که البته به ماهیت بنای مورد نظر صدمه می‌زند.

مولف کتاب تاریخ نایین در صفحه 79، به نقل از سالک، این امامزاده را صاحب کرامت ذکر کرده و وی را سیدی بزرگوار نامیده است.

میر جلال الدین بانی این بقعه و بارگاه نیز از بزرگان نایین بوده که قناتی به نام جلال الدین در نزدیکی نایین احداث کرده و نیمی از آن را وقف بر این ساختمان نموده است. قبر بانی، در جلو در شرقی حرم امامزاده قرار گرفته است.

در مغرب حرم، مدرسه‌ای در دو طبقه ساخته شده بود که به طلاب علوم دینی اختصاص داشت. در گذشته جبهه غربی شامل طاق نماهای فرو رفته‌ای بوده و نمایی مشابه نمای شرقی داشته است. ورود به صحن امامزاده، از جبهه غربی و از طریق دو در ورودی صورت می‌گرفته که هر دو این ورودی ها دارای سردر بلند آجری و یکی از آن‌ها دارای دو مناره آجری با مقطع هشت ضلعی بوده است.
 
مشهور ترین امامزاده نائین سلطان سید علی بن موسی بن جعفر (ع) می باشد.

در باب شهادت این امامزاده روایت های تاریخی نقل کرده اند که در کوپایه اصفهان یکی از مخالفین اهل بیت که با تشیع و علویان سر ستیز داشته،با بیلی بر پیشانی آن جناب زده و فرقش راشکافته است سید علی با فرق شکسته می گریزد ولی ضارب او را تعقیب کرده و پس از تجسس زیاد ما یوس شده و بر می گردد. آن سید برای جلوگیری از خونریزی دستمالی به سر بسته و به مردم نایین پناه می آورد.

ولی از شدت جراحات به شهادت می رسد و تا مدت ها مشهد وی ناشناخته می ماند تا آنکه فردی به نام امیر جلال الدین که خود از سادات بوده در اثنای سفر حج با زائران بیت ا... الحرام به نائین می رسند. در بیرون دروازه نایین یکی از شتران وی از جای بر نمی خیزد در حالی که هیچ ناراحتی نداشته است هرچه شتر را می کشند به جای خود بر می گردد . پس به قصد شکافتن زمین او را نهیب داده تا به کناری رود ، آنگاه زمین را می شکافند تا به سنگ لوحی می رسند که نشان جسد شخصی با جامه سبز و سفید آشکار می گردد.

مصحفی بر سینه اش نهاده و تنها اثر جراحتی بر سرش وارد کرده اند پدیدار می باشد، دستمالی که سید بر سر بسته بود بر می دارند ولی با کمال تعجب مشاهده می کنند که ازمحل آن فوراَ خون فوران می کند، با ملاحظه این وضع دستمال را مجدد بر سر سید بسته و تصمیم میگیرند برمزارس بارگاهی بنا کنند. گنبد و بقعه ای که اکنون بر این آرامگاه باقی است از همان دوران می باشد و برای آنکه عمران و آبادانی امامزاده با مشکلی مواجه نگردد قناتی را تحت عنوان قنات جلال آباد در حوالی نایین احداث نموده و سه دانگ آن را وقف امامزاده کرده و سه دانگ دیگر بران فرزندان خود باقی می گذارند. از آن تاریخ به بعد مردم ، برای تیمّن و تبرّک اموات خود را در محوطه اطراف امامزاده دفن می کنند. قبر میر جلال الدین مزبور در درب شرقی حرم امامزاده واقع است.
حرم امامزاده وسیع با و بر بالای آن گنبدی بزرگ با کاشی های فیروزه ای درخشنده گی خاصی دارد. در مجاورت این حرم مقبره امامزاده گان عالی مقام سید محمد و سید علی (ع) از نواده گان امام سجاد (ع) می باشند.
حاج میرزا عیسی شیخ السلام ، سید محمد رضا مجتهد و حاج ملا محمد حسن در اتاق های اطراف حرم مدفون هستند. اشعاری که در کاشی رواق مطهر منقوش است از میرزا علی تلگرافچی می باشد و در ضلع غربی حرم زائی سرای سنتی نیز وجود دارد.

این گنبد و رواق ک از عرش برتر است خود بارگاه زاده موسی بن جعفـر است
شهزاده معظم سیـد علیـــش نــام جانها فداش نور دو چشم پیمبـر است
از هشت باب خلد که وصفش شنیده ای زان هشت باب یک در عالیش این در است
جسمی که نیست خرم از او زیر خاک به چشمی که نیست روشـن از او کور بهتر است
یک آسمان رحمت و یک چرخ فیض وفضل جا داده در دو ذرع زمین مفعــر است
بوئی که می رسد به مشام از مـزار وی از بوستان زهره زهـرای اطهــر است

امامزاده سلطان سید علی

بنای امامزاده سلطان سیدعلی متعلق به اواخر قرن هفتم و اوائل قرن هشتم هجری است. بانی این بنای زیبا و با شکوه میرجلال الدین احمد بوده است که در جلو در شرقی حرم امامزاده مدفون است. این ساختمان مزارامامزاده سلطان سید علی فرزند امام موسی کاظم(ع) است. مؤلف تاریخ نائین به نقل ازسالک این امامزاده را صاحب کرامت ذکر کرده است و وی را سیدی بزرگوار نامیده است میرجلال الدین بانی این بقعه و بارگاه نیز از بزرگان نائین بوده که قنانی به نام جلاالدین در نزدیکی نائین احداث کرده ونیمی ازآن را وقف براین ساختمان نموده است.

 

حرم امامزاده فضای وسیعی است که گنبدی بزرگ و زیبا و با کاشیهای فیروزه ای رنگ بر بالای آن خودنمایی می کند در کنار این حرم بزرگانی همچون سید قوام الدین، بدرالدین و سیف الدین مدفون هستند بررواق حرم مطهر امامزاده اشعاری بخط نستعلیق نوشته شده که سراینده آنها شخصی به نام میرزاعلی تلگرافچی است. درمغرب حرم مدرسه دو طبقه ای ساخته شده که به طلاب علوم دینی اختصاص دارد. مردم نائین به این امامزاده اعتقادی کامل دارند و تا چند سال پیش اموات خود در صحن آن دفن می کرده اند علاوه بر آن ازسا لهای پیش درایام عزاداری، دسته های سینه زنی در محل امامزاده حاضر شده و به سوگواری می پرداختند.مؤلف کتاب ((طرائق الحقائق)) نیز ازاین امامزاده با احترام یاد کرده واین بیت را امامزاده ذکرمی کند.