در این آیین، فرد "چق چقه زن"، در حالی که دو قطعه چوب به نام "چق چقی" را در دست دارد، همزمان با مداحی مداح اهل البیت که وی نیز البته با آهنگ خاص و اشعار سنتی به نوحه خوانی می پردازد، این چوبها را به هم می زند.
"چق چقی" بیشتر از جنس چوب گردو که از محکمترین چوب هاست ساخته شده و در اندازه های مختلف برای سنین مختلف، به صورت دایره ای و با قطر 10 تا 20سانتی متر، ساخته می شود.
این افراد بیشتر با نوای "کو حسین من" به عزاداری پرداخته و در ریتم های مختلف پنج ضرب، چهار ضرب، سه ضرب و دوضرب تند و کند، به "سنگ زنی" یا همان "چق چقه زنی" می پردازند.
نوحه خوانی آیین چق چقی زنی به صورت ویژه انجام می شود و خواندن شعرهای آن نیز به تمرینات خاصی نیاز دارد و هرمداحی توانایی اجرای آن را ندارد و اکثر شعرهای آن نیز سنتی است.
همچنین این آیین در تاریخ های خاصی در محرم و صفر، در آستان مقدس امامزاده سلطان سیدعلی(ع) نایین توسط هیئت کوی سنگ و هیات محمدیه انجام می گیرد که این مراسم به صورت رسمی و با حضور پرشور هزاران نفر برگزار می شود.
با
توجه به این که به نظر می رسد چق چقه زنی در نایین قدمتی چهارصدساله
دارد، برخی از سالمندان و پیرمردهای نایینی فلسفه این کار را نمایش و
اعتراض گروهی در روز عاشورا در مخالفت با شمر ملعون به قصد تاختن اسب بر
پیکر امام حسین(ع) می دانند که این کار را در روز عاشورا با کوبیدن دو سنگ
به هم و ایجاد صدایی یکنواخت در دشت کربلا، نشان داده اند.
مراسم "چق چقی زنی" یا "سنگ زنی" امروزه بیشتر در شب های پنجشنبه در نایین و محمدیه با حضور اقشار مختلف مردم برگزار می شود.
